این رصدخانه بنا به عقیده بسیاری از کارشناسان یکی از بهترین رصدخانه ها آسیایی بوده است. الغ بیگ، نوه ی تیمور در سال ۱۴۲۰ در سمرقند، مدرسه ی الغ بیگ را ساخت و در سال ۱۴۲۴ ساخت رصدخانه را برای کامل کردن مدرسه آغاز کرد. در ۱۴۴۹ توسط مذهبیون افراطی خراب شد و اثری از آن باقی نماند تا در سال ۱۹۰۸ “ویاتکین” باستان شناس روس بر مبنای یک وقف نامه، مکان آن را یافت و پس از کاوش توانست قوس نصف النهاری چهل متری آن را بیابد. بزرگترین ستاره شناسان آن دوره همچون غیاث الدین جمشید کاشانی، علی قوشچی، قاضیزاده رومی، معین الدین کاشانی و عصمت بخارایی در این رصدخانه به پژوهش پرداخته اند.
