یادبود نبرد سارداراپات
۶۰ کیلومتری غرب ایروان. در سال ۱۹۱۸، در این محل هجوم ترک ها متوقف شد و باعث بقای ارمنستان شد. یک گنجینه و یادمان در آن وجود دارد که زندگی سنتی و فرهنگ ارامنه در آن به نمایش درآمده است.
۶۰ کیلومتری غرب ایروان. در سال ۱۹۱۸، در این محل هجوم ترک ها متوقف شد و باعث بقای ارمنستان شد. یک گنجینه و یادمان در آن وجود دارد که زندگی سنتی و فرهنگ ارامنه در آن به نمایش درآمده است.
در شهر ایروان. در این مکان آثار به جا مانده از پاراجانف نگهداری می شود که شامل کولاژ، طراحی، نقاشی، مجسمه، سرامیک، مجسمه و عروسک است.
۴۰۰۰۰۰ قطعه در این موزه و در دو طبقه نگهداری می شود. از سال ۱۹۱۹ بنیان گذاشته شده است. در میدان جمهوری قرار دارد. موزه هنر در ۵ طبقه بالای این موزه قرار دارد.
یادمان قتل عام ارامنه در سال ۱۹۱۵ میلادی با عکس ها و اسناد مربوط به این واقعه ی تاریخی. در داخل بنا آتش جاودان روشن است.
۴۵ کیلومتری شمال غربی ایروان. این صومعه در لبه ی دره ی رود کاساخ قرار دارد با منظره ای زیبا از کوه های آرارات و آراگاتس.
۵۰ کیلومتری شمال غربی ایروان که در سده ۷ و ۸ ساخته شد. جز ارامنه رومی ها، ترک ها، مغولان، سلجوقی ها ساکن آن بوده اند.
۲۳۰ کیلومتری شمال ایروان. در نزدیکی شهر اله وردی و روستای ساناهین قرار دارد. صومعه یکی از مراکز مذهبی و فرهنگی قرون وسطای ارامنه بوده است. این مکان محل فرماندهی و آرامگاه شاهان باگراتونی بوده است.
در ۴۰ کیلومتری شمال ایروان. یکی از صومعه های زیبای ارمنی که در حال حاضر تحت حمایت یونسکو است. صومعه بر لبه ی دره ای عمیق و باریک در نزدیکی شهر اله وردی قرار دارد.
۲۰ کیلومتری غرب ایروان. آرامگاه اولیه در سده چهار میلادی ساخته شد. هریپسیمه بانویی بود که به خاطر اعتقادش به شهادت رسید.
۲۰ کیلومتری غرب ایروان. نخستین کلیسای دایر ساخته شده در جهان که توسط گریگور روشنگر در ۳۰۳ میلادی ساخته شده است. در بخش از آن یک حجاری از شاه عباس صفوی وجود دارد.
۱۲۰ کیلومتری شمال ایروان. ارمنی ها این ناحیه جنگلی در شمال غربی را سوئیس کوچک می نامند. دیلیجان تفرج گاهی تابستانی است با جنگل های زیبا پیرامون آن و آب و هوایی معتدل. این ناحیه به سبب وجود آب های معدنی هم معروف است.
۱۲۵ کیلومتری شمال شرقی ایروان. صومعه هاقاردزین مثالی از هماهنگی میان طبیعت و معماری است که در ناحیه جنگلی تاوش قرار دارد.
۱۳۵ کیلومتری شمال شرق ایروان. گوشاوانک توسط قانونگذار و روحانی ارمنی مختیار گوش در سده های ۱۲و۱۳ ساخته شد. این صومعه نقش برجسته ای در مذهب ارامنه دارد.
۴۰ کیلومتری شرق ایروان، یکی از سه اثر ثبت شده ارمنستان در میراث جهانی یونسکو. بخش نخستین آن در دل صخره کنده شده است و بعدها کلیسایی در کنار آن بنا شده است.
۳۰ کیلومتری شرق ایروان در راه گغارد. در سده نخست میلادی ساخته شده است. این معبد مهری از ترکیب سبک یونانی و فرهنگ ملی به وجود آمده است.
۶۰ کیلومتری شمال شرقی ایروان. از دیدنی های طبیعی. بزرگ ترین دریاچه منطقه قفقاز و یکی از بلندترین دریاچه های آب شیرین جهان با حدود ۲۰۰۰ متر فرازا از سطح دریا.
۵۲ کیلومتری شمال شرق ایروان. معنای نام آن دره ی گل ها است. در دامنه کوه تغنیس قرار دارد.
این یادبود چهار سال پس از فاجعه ی زلزله سال ۱۹۶۶ تاشکند به یاد قربانیان زلزله ساخته شد.
گرند دوک نیکلای کنستانتینوویچ رومانف این کاخ دو طبقه را در سال ۱۸۹۱ ساخت و از معدود ساختمان های شهر تاشکند است که بر اثر زلزله سال ۱۹۶۶ از بین نرفت. کاربری های گوناگونی تاکنون داشته است: موزه هنر، کاخ ملی پیشاهنگان جوان، موزه جواهرات ازبکستان، وزارت خارجه.
این میدان در زمان ساخت، کنستانتین نام داشت و در دوره ی اتحاد شوروی به میدان کارل مارکس معروف بود. یکی از دو ساعتی که در کنار میدان است از برلین و در پایان جنگ دوم به این جا آورده شده است. در اطراف این میدان، موزه امیرتیمور، هتل ازبکستان، ساختمان دو دانشکده حقوق و…
در سال ۱۹۹۶ و به مناسبت ۶۶۰ سالگی تیمور افتتاح شد. موزه اختصاص به دوره تیموری دارد.
وقتی در سال ۱۹۸۵ ساخته شد نهمین برج تلویزیونی دنیا و دومین برج اتحاد شوروی بود. ۳۷۵ متر فرازا دارد و در فاصله ۱۱۰ متری رستوران گردانی دارد که می توانید از فراز ان تاشکند را به طور کامل ببینید.
مادری را نشان میدهد که نوزاد تازه به دنیا آمده (ازبکستان جدید) را در آغوش دارد. کره زمین بالای سر مجسمه، جایگاه ازبکستان جدید را نشان می دهد.
تندیس مادری که در حسرت پسرانی که در جنگ جهانی دوم از دست داده است، به سوگ نشسته است.
این رصدخانه بنا به عقیده بسیاری از کارشناسان یکی از بهترین رصدخانه ها آسیایی بوده است. الغ بیگ، نوه ی تیمور در سال ۱۴۲۰ در سمرقند، مدرسه ی الغ بیگ را ساخت و در سال ۱۴۲۴ ساخت رصدخانه را برای کامل کردن مدرسه آغاز کرد. در ۱۴۴۹ توسط مذهبیون افراطی خراب شد و اثری از…
ساخت کاغذ سمرقندی که در روزگاری بسیار معروف بود، برای صدها سال فراموش شده بود. ظریف مختار با مطالعه کتاب های قدیمی توانست فن کاغذسازی سمرقندی را دوباره احیا کند. کارگاه کاغذسازی او اینک یکی از مهمترین جاذبه های دیدنی شهر سمرقند شده است.
در نزدیکی شاه زنده و تپه افراسیاب جای دارد. بازسازی آن در پایان سده نوزدهم و ابتدای سده بیستم انجام شده است.
نام آرامگاهی در سمرقند و نام آن اشاره به “قثم بن عباس” پسر عموی حضرت محمد دارد که اسلام را به این منطقه آورد. بر پایه باور مردم، هنگامی که سر قاسم بریده شد، وی سرش را به دست خویش گرفت و به چاهی که در این آرامگاه است رفت و غایب شد. ۲۰ ساختمان…
قدیمیترین بازار سمرقند است. در نامگذاری آن دو دلیل آورده اند. سیاه آب بوده که به مرور به سیاب تبدیل شده یا در اینجا سی نهر به هم می پیوسته اند.
تیمور پس از فتح هند و آوردن غنیمت زیاد، دستور ساخت مسجد را داد که پس از ۵ سال ساخته شد. سرعت ساختن باعث شد که مسجد استحکام لازم را نداشته باشد و دچار آسیب های زیاد شود. نام مسجد بعداً به نام “بی بی خانم” تبدیل شد. در زلزله ی سال ۱۸۹۷، بخش زیادی…
میدان قدیمی در مرکز شهر سمرقند که سه بنای مهم دارد: مدرسه الغ بیگ، مدرسه شیرداری، مسجد یا مدرسه طلاکاری.
در نیمهی سده هفدهم میلادی مسجد بی بی خانم در سمرقند کاملا خراب و غیر قابل استفاده شده بود. به فرمان “یلنگنوش بی” ساخته شد تا نمازگزاران سمرقندی بتوانند در مسجدی نو نماز بخوانند. در ۱۶۶۰ ساخته شد. نقشهای محراب، تزیینات دیوار و گنبد آن شاید مشهورترین در آسیای میانه باشند. از آب طلا در…
سازنده آن “الغ بیگ” پسر شاهرخ است. چهار ایوانی است و چهار منار دارد. حیاطی چهارگوش دارد با اتاق هایی پیرامون آن برای اقامت طلبه ها. ۴۸ حجره دارد در دو طبقه و هر طبقه ۲۴ حجره. از ۱۴۱۷ تا ۱۴۲۰ ساخته شد که سرمعمار آن “قوام الدین شیرازی” بوده است.
از ۱۶۱۹ تا ۱۶۳۶ به جای خانقاه الغ بیگ که ویران شده بود، ساخته شده است. نمای بیرونی آن شبیه مدرسه الغ بیگ است. نام آن از کاشی کاری با نقش دو شیر که در ورودی وجود دارد، گرفته شده است.
عینی از ۱۹۲۳ تا سال مرگش به سال ۱۹۵۴ در این خانه زندگی کرد و بیشتر آثار خود را در این خانه نگاشت. در ورودی خانه، تندیسی از او در حیاط اول کار گذاشته شده است که کار مجسمه ساز ازبکی، “حکیم خواجه حسن الدین خواجه یف” است. در اتاق نخست که از سال ۱۹۲۳…
تیمور این آرامگاه را در زمان حیات خود برای نوه اش “محمد سلطان” طراحی کرده بود اما او را پس از مرگ در همین آرامگاه دفن کردند. از کتیبه آن معلوم می شود که کاشی کاری بنا توسط “محمد ابن محمود اصفهانی” انجام شده است. جز محمد سلطان، شیخ میر سید برکه، تیمور لنگ، عمر…
آرامگاه “محمد بهاالدین نقشبندی” که یکی از طریقت های آسیای میانه از او نام گرفته است. بهالدین در روستایی به دنیا آمد که بعداً قصر عارفان نام گرفت و در سال ۱۳۸۹ از دنیا رفت.
کاخ تابستانی امیران بخارا. معماری آن ترکیبی از معماری شرقی و معماری روسی است. کارهای گچ کاری آن، کار اوستا شیرین مرادف است. محل زندگی (کاخ) آخرین امیر بخارا. تزیینات آن از شعرهای پارسیای می باشد که بدین منظور سروده شده است. امیر بخارا در این محل باغ وحش کوچکی نیز طراحی کرده بوده است…
در قصه ای آمده که حضرت ایوب یک بار به بخارا آمده و عصای خود را به زمین فرو کرده است و در آن محل چشمه ای پدیدار شده است. با توجه به مقدس شمردن چشمه، بارگاهی بر روی آن ساخته شده است. گنبد مخروطی آن ویژه منطقه خوارزم است و احتمالا نشان دهنده این…
از مهمترین بناهای باستانی آسیای میانه به شمار میرود که بین سده ی ۹ و ۱۰ میلادی ساخته شده و بنایی چهارگوش ۱۰ در ۱۰ متر با گنبد نیم کرهای است. بنیانگذار سلسله سامانی آن را برای پدر خود ساخت ولی بعداً به صورت آرامگاه خانوادگی درآمد. گنبد بر فراز اتاق چهار گوشی به…
آرامگاه ابو عبداله محمد بخارایی. او در کتاب خود “صحیح بخاری” ۲۶۰۰ حدیث را از پیامبر آورده است. کتاب او مهمترین کتاب پس از قرآن در بین مسلمانان شمرده شده است.
سال ها پیش در پیرامون میدان ریگستان بخارا چند ساختمان زیبای قدیمی وجود داشت. اینک از آن ساختمان های قرون وسطایی بخارا فقط مسجد بالاحوض باقی مانده است. ساختمان مثالی است برای مسجدهای ساخته شده در آسیای میانه، شبستان زمستانی، ایوان با ستون های چوبی در جلوی شبستان، یک حوض و مناری کوتاه در نزدیک…
برای چند دهه مرکز دولتی شهر بخارا بوده است و در آن کاخ حکومتی، مسجد و زندان شهر قرار داشته است. در اصلی آن در میدان ریگستان بخارا قرار دارد. مرکز فرمانروایی امیران بخارا از ۱۷۴۷ تا ۱۹۲۰ از خاندان منغیت ها. شکل کنونی آن همان است که منغیت ها در آن فرمانروایی کردند.
دومین مسجد بزرگ در ازبکستان پس از مسجد بی بی خانم شهر سمرقند است. در سال ۱۵۱۴ بر جای مسجدی بزرگ و قدیمی متعلق به سدهی ۱۲ که ویران شده بود، ساخته شد. اندازهی بیرونی ۸۰ در ۱۳۰ متر است و تا ده هزار نفر در آن نماز میخواندهاند. چاه آبی دارد که در سده…
در سده ۱۶ میلادی عبیداله خان شیبانی آن را برای تدریس میر عرب (امام جمعه بخارا) که از یمن آمده بود، ساخت. این مدرسه درست رو به روی مسجد و منار کلان ساخته شده است، حتی در دوره اتحاد شوروی، مدرسه اسلامی بوده است. ۱۶۰ نفر در آن علوم متوسطه می خوانند.
در نیمه سده ۱۷ روبروی مدرسه ی الغ بیک بخارا به فرمان عبدالعزیزخان از خاندان اشترخانیان ساخته شد. دو طبقه است و در کتیبه ی سردر، پرندگانی را نشان می دهد که به طرف خورشید پرواز می کنند.
در سال ۱۴۲۰ میلادی ساخت آن تمام شد. نخستین مدرسه از سه مدرسه ای است که به فرمان الغ بیک در شهرهای بخارا، سمرقند و غجدوان ساخته شد. این مدرسه، دو طبقه است و پیش از این ۴ گنبد و ۴ منار داشته است. معمار مدرسه، “اسماعیل بن طاهر بن محمود اصفهانی” است. جهات ساختمان…
طاق راهرویی است سقف دار که در دو سوی آن مغازه و حجره ساخته شده است و در این راهرو میتوان پیاده، سواره یا با ارابه گذر کرد. نام هر طاق از بیشترین شغلی که در آن وجود دارد گرفته می شود. طاق زرگران، طاق صرافان، طاق تلپک فروشان (کلاه فروشان)، از طاق های قدیمی…
باستان شناسان شوروی در ژرفای ۱۲ متری این ساختمان، سفال های سده یک میلادی را پیدا کردند. احتمالاً همان مسجد قرون وسطایی “ماخ” است که در محل آتشکده ساخته شده بوده است. همین آتشکده بر روی یک ویهاره (معبد بودایی) ساخته شده است. مسجد کنونی در سده ۱۲ میلادی در مرکز بخارا و نزدیکی لب…
اولین ساختمانی است که در کنار لب حوض ساخته شد. نام آن از یکی از کارگزاران اشترخانیان که نادر نام داشت، گرفته شده است.
نادر دیوان بیگی جز خانقاه، ابتدا کاروان سرایی را روبروی خانقاه ساخت ولی حاکم وقت بخارا، امام قلی خان، فرمان داد تا کاروان سرا به مدرسه تبدیل شود.
در سده ۱۶ و دوران حکومت “عبداله خان دوم” ساخته شده است. ۱۶۰ حجره دارد که در یکی از آنها صدرالدین عینی درس خوانده است. در بخشی از آن که “درس خانه” نام دارد نقاشی هایی دارد که در سال ۱۹۳۰ کشیده شده است.
لب حوض محبوب ترین جا در بخارا برای گردشگران است. بزرگترین آب انبار شهر بخارا در قرون وسطی به فرمان نادر دیوان بیگی و بین مدرسه و خانقاه در حدود سال ۱۶۲۰ ساخته شد. ۴۲ متر درازا و ۳۶ متر پهنا دارد و ژرفای آن ۵ متر است. دورادور حوض پله های سنگی ساخته شد…
نام مدرسه ای با معماری ویژه که توسط “نیازکل” در سال ۱۸۰۷ ساخته شده است. حیاط و حجره های مدرسه از بین رفته اند و ساختمانی کوچک با چهار منار باقی مانده است.